Zmarł ks. kanonik Franciszek Hanek z parafii św. Mateusza w Mielcu
W dniu 7 grudnia roku o godz. 18.40 zmarł ks. kanonik Franciszek Hanek, który ostatnie 25 lat, będąc już na zasłużonej emeryturze, niestrudzenie posługiwał w Bazylice pw. św. Mateusza w Mielcu, prowadząc ludzi do Boga. W lipcu tego roku obchodził swoje setne urodziny.
– Ks. Franciszek Hanek pochodzący z naszej parafii kapłan inkardynowany do archidiecezji wrocławskiej. Duszpasterz w Bolesławcu, wrocławskim Psim Polu, proboszcz w Szewcach, Łosiowie i Kostomłotach. Przyczynił się do odbudowy ze zniszczeń wojennych 13 kościołów i 1 kaplicy. Przyczynił się także do wsparcia w budowie naszego kościoła w roku 2008 wraz ze swoim bratem Leonem mieszkającym na terenie naszej parafii. W związku z tą pomocą został uhonorowany przez Metropolitę krakowskiego srebrnym krzyżem załugi im św Jana Pawła II dla Archidiecezji Krakowskiej. Ostatnie 25 lat, będąc już na zasłużonej emeryturze, niestrudzenie posługiwał w mieleckiej Bazylice, prowadząc ludzi do Boga – czytamy na parafialnym facebooku.
Pogrzeb kapłana odbędzie się w niedziele 12 grudnia o godz. 14.00 w Bazylice na mieleckiej Starówce.
Ks. Franciszek Hanek urodził się 23 lipca 1921 r. w domu Stanisława i Julii z domu Krużel. Miał liczne rodzeństwo (w tym brata Leona – muzykologa, dyrygenta, profesora i prorektora Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu). W 1939 roku pracował w zakładach lotniczych WSK Mielec, które podczas wojny przejęli Niemcy. Stamtąd wykradał techniczne plany budowy niemieckich samolotów bombowych Heinkla i przekazywał je jako łącznik dowódcom Armii Krajowej. W tym czasie należał też do oddziału partyzanckiego „Jędrusie”, w którym pełnił funkcję łącznika i instruktora broni. Jest absolwentem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Konarskiego w Mielcu. Tam także zdał egzaminy maturalne w 1945 roku.
Przez dwa lata studiował psychologię i filozofię w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie przeniósł się na teologię do Krakowa. Ukończył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1951 roku w kościele pw. Świętego Krzyża we Wrocławiu. Na swoim prymicyjnym obrazku zamieścił słowa „Uwielbiaj duszo moja Pana”. Po święceniach od 1951 do 1953 roku był wikariuszem w jednej z parafii w Bolesławcu, a później krótko w parafii św. św. Jakuba i Krzysztofa na wrocławskim Psim Polu.
Czynnie na poziomie parafii brał udział w tworzeniu się struktur archidiecezji wrocławskiej, powstawaniu nowych parafii i budowy kościołów. W 1953 roku został proboszczem parafii św. Anny w Szewcach. W latach 1956–1971 pełnił funkcję proboszcza w parafii św. Jana Chrzciciela w Łosiowie, a następnie od 1971 do 1996 roku w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kostomłotach. W 1996 roku przeszedł na emeryturę i powrócił do rodzinnej parafii w Mielcu.
W 2021 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności społecznej i patriotycznej, za pracę duszpasterską oraz wspieranie polskiego podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej.
W jednym z wywiadów powiedział: „Zawsze się zgadzałem z tym, co Pan Bóg chciał. Jeśli Pan Bóg będzie chciał mnie zabrać, to mnie zabierze”.
Przez 25 lat pobytu w Mielcu na stałe wrósł w krajobraz naszej parafii przez wytrwałą posługę w konfesjonale, dobry humor i olbrzymią otwartość.
Za: